چنان که آدم،صفت صفوت به کمال رسانید و نوح،صفت دعوت و ابراهیم،صفت خُلّت(1) و موسی، صفت مکالمت(2)و ایّوب،صفت صبر و یعقوب،صفت حُزن،و یوسف،صفت صدق و داوود،صفت تلاوت و سلیمان،صفت شُکر و یحیی،صفت خوف و عیسی صفت رجا،و همچنین دیگر انبیا هر یک،پرورش یک صفت به کمال رسانیدند.اگر چه پرورش دیگر صفات دارند،امّا هر یک را پرورش یک صفت،غالب آمد.
امّا آنچه دُرّه التاج و واسطه العقدِ (3) این همه بود،صفت محبّت بود و این صفتِ دین را محمّد(ص) به کمال رسانید، از بهر آن که او دلِ شخص انسانی بود و محبّت پروردن،جز کار دل نیست.(4)

(1) خُلت: خلیل بودن [برای خدا].

(2) مکالمت: هم کلام شدن [با خداوند].

(3) دُرّه التاج وواسطه العقد:گوهر میانه تاج و و برجسته‌ترین مروارید گردن‌بند.

(4) مرصاد العباد،نجم رازی،به اهتمام: محمّد امین ریاحی،تهران:علمی و فرهنگی،پنجم، 1373،ص 153.